درباره نشریه چویر

این یک صفحه مستقل آزمایشی است که به زودی توسط نویسنده این وبلاگ به روز رسانی میشود

و اما در مورد گیاه چویر:

چویر

چویر گیاهی است سبز رنگ ، خوش عطر و بو ، دارای برگهایی شبیه گیاه خوراکی شوید و رازیانه از تیره ی چتریان با برگهایی کشیده تر وساقه ای ترد و بسیار لطیف؛از خانواده (Ferulago) که واجد هفت گونه در ایران می‌باشد و اغلب گونه‌های آن از گیاهان با ارزش مرتعی محسوب می‌شوند؛بخصوص از گونه (Ferulago angulate) که در استانهای غربی کشور می رویند،چویر یکی از انواع بومی آن است. این گیاه در کوهستان های غرب کشور، سرزمین زاگرس؛ در فصل بهار و اوایل اردیبهشت از روی زمین و صخره ها و همزمان با رویش قارچ خوراکی ، کرفس ، تره کوهی ، و دیگر گیاهان دارویی و خوراکی رویش خود را آغاز می کند و عمر آن بیش از چند ماه اول فصل بهار تجاوز نمی کند و لطافت و زیبایی خود را همچون عروسی سبز پوش در آغاز رویش نخستین گیاهان زاگرس، از دل طبیعت خدادادی؛ صخره های سخت و کوهستان ها را پر از رنگ و بوی خوش می کند. در هنگام رویش این گیاه می توان از فاصله چند متری عطر و بوی خوش و بی مانند آن را به مدد نسیم روح نواز کوهستان به خوبی حس کرد. در فرهنگ و زندگی مردمان لر و کرد و نیز در ابیات تغزلی محلی گیاه چویر به عنوان نماد سرسبزی و خوش بویی جایگاه ویژه و کم نظیری دارد و همچنین در نامگذاری نوزادان بعنوان نام دختر نیز استفاده می شود.

« خوشال و چویر ارجن همساسه                     تک تک آوبرفو مدوم وپاسع

چتر چی چویر،چویر چی چتر                        سر و زلف شوریا و گلاو و عطر»

خواص دارویی و کاربردی: چویر عطری خوش بو دارد به گونه ای که اگر شاخه ای (به شکل تر)کوچک از آن را در فضای یک ساختمان معمولی قرار گیرد، عطر آن به خوبی همه ی فضای خانه را فرا میگیرد. گیاه چویر یکی از بهترین مواده برای تولید عطر و کرم است. از یک کیلوگرم بوته سبز چویر 12صدم درصد اسانس به دست می آید.از گیاه چویر برای درمان بسیاری از بیماریهای گوارشی نیز استفاده میشود. همچنین چویر به‎عنوان محافظ موادغذایی کاربرد دارد.  چویر در زندگی روزمره و عشایری برای خوش عطر نمودن بعضی مواد غذایی و خوش بو نمودن مشک های تازه ساخته و پرداخته شده از پوست بز یا میش استفاده می شده است. از گذشته های دور، از چویر به عنوان گیاهی برای ضد عفونی فضای محل زندگی نیز ستفاده می کرده اند.  عطر دل انگیز چویر بهانه ای ست تا آنان که این گیاه سحر انگیز را برای یکبار هم که دیده اند و عطر آن در خاطره شان باقی مانده است،بدون رعایت احوال این نعمت خدادادی، آن را از طبیعت خود جدای کنند.گیاه چویر هم اکنون در استان های لرستان،کردستان،کرمانشاه و ایلام می روید که متاسفانه نسل این گیاه نیز همانند سایر گیاهان خوراکی و دارویی به دلیل مصرف بی رویه و عدم وجود برنامه های حفاظتی و احیاء رو به نابودی است . در صورتیکه عطر بی مانند این گیاه و سایر خواص آن در صورت انجام تحقیقات و احیاء ، کشت و پرورش آن به شکل آزاد و گلخانه ای می تواند در صنایع عطر سازی و غیره ... مورد استفاده قرار گیرد. متاسفانه مطالعات بسیار محدودی در رابطه با این گیاه صورت پذیرفته که تنها به تجزیه و شناسایی ترکیبات شیمیایی عصاره‎ی آن اکتفا شده است. طبق بررسی‎های انجام شده در کاربرد روش‎های بیوتکنولوژیکی)کشت‎بافت، کشت سوسپانسیون، انتقال ژن، اهلی‎سازی و تولید متابولیت‎های ثانویه در شرایط In vitro) این گیاه بومی کشورمان در منابع علمی معتبر گزارشی ارائه نگردیده است،همچنین چویر به‎‎عنوان گیاهی در حال انقراض در کتاب داده‎های قرمز ایران به ثبت رسیده است.  با توجه به بومی بودن این گیاه (چویر) و ارزش بالای دارویی و از طرفی برداشت بی‎رویه از طبیعت، حفظ این گونه با ارزش گیاهی ضروری می‎باشد.